Elkaar zien en ontmoeten
In Maastricht is Athos Eet-Maakt-Doet gevestigd. Een prachtige ontmoet – en ontwikkelplek waar mensen kunnen en mogen meedoen naar vermogen en waar men elkaar echt kan ontmoeten. Een plek waar de ChristenUnie nog veel meer van zou willen zien. Kandidaat-kamerlid Ingeborg Dijkstra-Verbeek ging bij hen op bezoek.
Tijdens het bezoek ontmoette Ingeborg Ejad Ali uit Syrië. Stralend vertelt hij hoe dankbaar hij is voor een fijne werkplek in de keuken ondanks dat hij nog niet zo goed Nederlands spreekt. De sfeer in Athos is prettig en behalve in de keuken zijn er ook een aantal ateliers waar andere werkzaamheden verricht kunnen worden.
Athos stelt zichzelf als doel de mogelijkheden van hun deelnemers om duurzaam aan onze samenleving deel te nemen te vergroten op een manier die bij hen past. Of zoals Paula, een van de leden van Team Athos, het zegt: “Elke deelnemer komt bij ons uit vrije wil, omdat diegene iets wil of zoekt. Vaak heb je niet in de gaten van welke toegevoegde waarde je voor de ander bent of kunt zijn. Mensen helpen elkaar hier, ze brengen kennis over en er ontstaan sociale verbindingen. Athos is als het ware een inclusieve samenleving in het klein.”
Dit is wat de ChristenUnie ook voor ogen heeft. Met elkaar bouwen aan een samenleving waar niemand alleen staat of buitengesloten wordt en ieders talent kan worden benut. We zijn geroepen om ons, ook door betaald werk, in te zetten voor en met elkaar. Ondanks de enorme krapte op de arbeidsmarkt staan nog veel mensen onvrijwillig aan de kant. We helpen mensen om hun talenten te ontdekken, te ontwikkelen en in te zetten op de plek die maatschappelijk van waarde is. Dit vraagt van bedrijven om écht moeite te doen om werkplekken te creëren voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Tegelijkertijd is de overheid verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat niemand tussen wal en schip valt. Ook als extra begeleiding of een beschutte werkplek nodig is.
We willen daarom inzetten op:
- Werkgelegenheid is de beste sociale zekerheid.Er moet meer werkgelegenheid worden gecreëerd voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Als het kan bij reguliere werkgevers en anders bij sociale ondernemingen. Zij vervullen als inspiratiebron en aanjagers van een inclusieve arbeidsmarkt een belangrijke rol. Er is meer inzet van de overheid nodig om mensen die langdurig aan de kant staan duurzaam aan het werk te krijgen. Dit vraagt maatwerk en goede begeleiding. Wij onderstrepen het belang van jobcoaching op de werkvloer: iemand die naast de werknemer staat, de dagelijkse vraagbaak is en ondersteuning biedt. Een stabiele baan is goud waard.
- De overheid komt de banenafspraak na. Er worden door overheidsorganisaties meer banen gecreëerd voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, juist in sectoren die nu achterlopen op de afspraak, zoals het onderwijs.
- Een sociale basisvoorziening voor werk. We bouwen weer een stevige publieke sociale infrastructuur om mensen aan de basis van de arbeidsmarkt te ondersteunen en te helpen ontwikkelen. De basisbaan wordt het nieuwe sluitstuk van de sociale zekerheid. Veel gemeenten werken al met dit principe. Vanuit de sociale basisvoorziening voor werk moeten voldoende werkplekken worden aangeboden voor mensen die duurzaam of tijdelijk afhankelijk zijn van een beschermde werkomgeving: als vangnet en springplank.
- Financiële zekerheid bij overgangen tussen dagbesteding, bijstand en werk. Om de stap van een dagbesteding met een Wajong- of bijstandsuitkering naar werk te durven zetten is financiële zekerheid nodig. Nu is inkomensonzekerheid een groot struikelblok voor deelname op de arbeidsmarkt. Liever zekerheid met een laag inkomen dan onzekerheid met een hoger inkomen waar je het risico loopt dat je bij baanverlies zonder inkomsten zit of te maken krijgt met ingewikkelde verrekeningen. Financiële onzekerheden moeten zoveel mogelijk worden weggenomen, door ruimere bijverdiengrenzen, een bufferbudget of garantie op terugkeer in uitkering wanneer betaald werk niet lukt.
- Een quotum voor het in dienst nemen van mensen met een arbeidsbeperking. Bedrijven en overheidsorganisaties met meer dan 25 fte aan personeel worden verplicht om mensen met een arbeidsbeperking in dienst te nemen. Om deze werkgevers te ontzorgen komt er een regeling voor een begeleidingsbonus. Met deze begeleidingsbonus kunnen intensieve begeleiding en eventueel productieverlies worden gecompenseerd.
- Waardeer werken met een medische urenbeperking. Voor mensen met een medische uren- beperking die (deels) afhankelijk zijn van een bijstandsuitkering mist perspectief. Zij vallen onder het strenge regime van de Participatiewet inclusief vermogenstoets en een beperkte vrijlatingsregeling. Er moeten maatregelen genomen worden om deze groep meer (financiële) waardering te geven voor de maatschappelijke bijdrage die zij leveren via betaald werk.
- Meer leer-werktrajecten. We promoten leer-werktrajecten door het voor ondernemers aantrekkelijk te maken deze aan te bieden, om daarmee kwetsbare groepen met een afstand tot de arbeidsmarkt een kans op een echte baan te geven. We willen dat ondernemers met een hart van goud voor jongeren en jongeren met gouden handen elkaar vinden. Dit vraagt voldoende budget voor goede begeleiding op de werkvloer.
- Maak goede bijscholing mogelijk. Met name voor werkenden met een beroepsopleiding moet bijscholen aantrekkelijker worden. Hun scholingskansen worden gelijkgetrokken met die van theoretisch geschoolden. Dat zorgt voor een betere positie op de arbeidsmarkt, zeker ook voor 50-plussers. Er komt een publiek-privaat bekostigde infrastructuur voor loopbaanbegeleiding en scholingsadvies, waar iedereen een beroep op kan doen tijdens de zoektocht naar nieuw werk. Hierbij worden nadrukkelijk de opgedane ervaringen meegenomen van het STAP-budget, dat ook gebruikt werd voor twijfelachtige cursussen met weinig maatschappelijk toegevoegde waarde.
