Geloof in de samenleving - bijdrage ledenvergadering CU Limburg
Geachte bestuursleden en leden van ChristenUnie Limburg, toen ik enkele weken geleden van de selectiecommissie voor de kandidatenlijst te horen kreeg dat ik op de lijst stond en ook nog eens binnen de top 15, was ik dankbaar, vereerd maar tegelijkertijd ook wat onzeker. Want kon ik wel voldoen aan de verwachtingen? Ik ben pas een klein jaar lid van de ChristenUnie en alhoewel ik me als katholiek bijzonder goed thuis voel bij de partij, voelde de onverwachte kandidatuur als een enorme verantwoordelijkheid die ik ineens moest gaan dragen.
Was ik hier wel geschikt voor? Was ik überhaubt wel een politicus? Had ik al de bagage om – samen met Ingeborg – in de campagne als Limburgse boegbeelden van de partij te fungeren?
Het eerste wat ik deed was dat wat ik altijd doe als ik een beetje onzeker word: bidden. Dat gebed deed me al goed maar het bleek nog niet genoeg. Dus belde ik daarna onze voorzitter Maarten Verkerk op en vertelde hem over mijn kandidatuur. Ik uitte ook mijn zorg of ik wel voldoende wist over de achtergrond van de partij. Ik vroeg Maarten of er nog ergens een spoedcursus mogelijk was. Waarop Maarten het uiterst geruststellende en bemoedigend antwoord gaf: “Nee. Ik vrees dat je het moet doen met de kennis die je nu hebt….” Want even een masterclass organiseren, dat ging natuurlijk niet. Maar hij bood me wel nog aan om een avond over het gedachtegoed van de ChristenUnie te praten, en van dat aanbod wil ik graag nog een keer gebruik maken. En gelukkig spraken we in ons campagneteam met Francis, Ingeborg en Sander af, dat we weer zoveel mogelijk als team campagne zouden gaan voeren. En die gedachte stelde me ook al wat gerust.
Wat ook hielp in het krijgen van wat meer vertrouwen was mijn overtuiging dat ik me als katholiek diaken al enorm thuis voel bij de partij en haar gedachtegoed. En ik ben even zoekende geweest. Ik heb me de afgelopen jaren meer dan eens afgevraagd of ik wel zo op mijn plaats was in de (Limburgse) katholieke kerk. Ik heb daar een jaar lang onderzoek naar gedaan en met veel mensen van binnen en buiten de kerk gesproken omdat ik vond dat in onze katholieke kerk de balans tussen het werk in het kerkgebouw en de activiteiten buiten het gebouw soms wat zoek leek. Te veel lag naar mijn idee de focus op de liturgie in de kerk en te weinig op de diaconie, het werk in de wijk, op straat en bij de mensen thuis. We zagen Jezus heel sterk in de Eucharistie maar te weinig in de armen en de kwetsbaren. We maakten ons – terecht - zorgen om het steeds maar afnemende kerkbezoek maar te weinig over de groeiende armoede of het verlies van biodiversiteit in onze natuur. Zo wilde - of beter gezegd - zo kón ik geen diaken zijn.
Ik wilde een diaken zijn die dienstbaar was aan de mensen, aan de samenleving en aan de schepping. Ik wilde meer werkzaam zijn op het grensvlak van kerk en samenleving. En ik ben erg blij dat mijn bisdom die andere, belangrijke taak van de kerk aan mij heeft bevestigd door mij een officiële benoeming te geven bij de voormalige dienst Kerk en Samenleving, bij pastoor Harry Notermans. Zo kan ik ook vanuit de katholieke kerk blijven werken aan het verwezenlijken van mijn idealen.
En wat zijn die idealen dan? Daar kan ik heel kort over zijn: ik bid net als jullie dat onze samenleving meer en meer mag gaan lijken op het Rijk Gods, het rijk van gerechtigheid, vrede, liefde en schoonheid. En ik ben er mede door de ChristenUnie ook van overtuigd geraakt dat dat mooie rijk in ons land en in onze provincie een heel eind te realiseren is. En onze campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen maakt dit ook op een hoopvolle manier duidelijk. We geloven in de samenleving, bouwen samen aan zorgzame gemeenschappen, brengen rust in het huishoudboekje, zien wat meer om naar elkaar en bewonderen elk leven op aarde. Is dit niet een korte samenvatting van het evangelie….? En niet te vergeten: de ChristenUnie gaat voor sterke regio’s, we willen 2 miljard investeren om de voorzieningen in steden en dorpen op peil te houden, ook in onze mooie provincie Limburg….
Want we weten het, er moet echt iets gaan veranderen. Ons nieuwe verkiezingsprogramma heet Nieuwe verbondenheid. En nu citeer ik: “We staan op een kruispunt en moeten ons klaarmaken voor een nieuwe tijd. Het liberale tijdperk met het individu en zijn of haar onbegrensde behoeften loopt op haar laatste benen. Dat tijdperk heeft ons niet in de beste conditie gebracht. Ook de overheid heeft forse steken laten vallen. Er is een andere aanpak nodig, een reële koerswending. Van het reiken naar steeds meer naar het hoopvolle streven naar steeds beter. Nu ècht en zonder aarzelen het pad inslaan naar een duurzame economie. Een overheid versterken die niet tegenover maar naast burgers staat. Elkaar meer verantwoordelijkheid geven, hoe klein ook, en meer in balans komen met de wereld en elkaar. Dat zijn de zaadjes die nu vruchtbare grond nodig hebben om de sterke bomen te zijn voor de generaties na ons.”
Prachtige tekst uit de inleiding van ons nieuwe verkiezingsprogramma. En dat deze gedachte ook aardig overeenkomt met de katholieke sociale leer, bevestigt onder meer de encycliek Laudato Sí van Paus Franciscus. Twee korte citaten hieruit:
“Een echte ecologische aanpak is altijd een sociale aanpak. Het ecologische debat moet gaan over rechtvaardigheid en zowel de schreeuw van de aarde als die van de arme horen”
en…
“Een gevoel van diepe eenheid met de rest van de natuur kan niet echt zijn als ons hart geen tederheid, medelijden en bezorgdheid voelt voor onze medemens. Alles is verbonden.”
We gaan spannende verkiezingen tegemoet. Ze gaan écht ergens over. Er moeten snel hele belangrijke keuzes worden gemaakt voor de toekomst van ons land. Over de verhouding tussen overheid en burger. Over het klimaat. Over migratie. Over landbouw en economie. Over bestaanszekerheid en veiligheid, ook in Limburg. De ChristenUnie heeft op al deze thema’s een heel sterk verhaal.
Want we worden niet sterker van concurrentie en marktwerking, maar juist van onderling vertrouwen en samenwerking. We groeien niet van snelheid en strijd, maar van aandacht. Niet de prestatiedrift helpt ons, maar wijsheid, rechtvaardigheid en barmhartigheid. Ons verhaal is een verhaal van geloof in verandering, hoop in plaats van moedeloosheid en liefde om elke ochtend weer voor anderen en voor de wereld je bed uit te komen. En ik ben ervan overtuigd dat onze boodschap gehoor zal vinden. Ik voel me vereerd om als kandidaat-Kamerlid samen met Ingeborg dit hoopvolle verhaal namens ons allemaal – en inmiddels ook met wat meer vertrouwen - naar buiten toe uit te mogen dragen. Dank voor jullie steun, gebed en vertrouwen.
Ik wilde graag eindigen met een kort gebed uit Laudato Sí:
God van liefde, toon ons onze plaats in deze wereld als instrumenten van uw liefde voor alle wezens van deze aarde, want geen enkel van hen wordt door U vergeten. Verlicht hen die macht en geld bezitten, opdat zij worden behoed voor de zonde van de onverschilligheid, het algemeen welzijn liefhebben, de zwakken ondersteunen, en zorg dragen voor deze wereld, die wij bewonen. De armen en de aarde schreeuwen: Heer, doordring ons met uw macht en uw licht, om ieder leven te beschermen, om een betere toekomst te bereiden, opdat uw Rijk kome het Rijk van gerechtigheid, vrede, liefde en schoonheid. U zij de lof! AMEN
