De uitdagingen van Limburg: een gesprek met de politie
Vorige week vrijdag is ChristenUnie Limburg op werkbezoek geweest bij de Politie in Roermond. We hebben met agenten Mike Henssen (Sectorhoofd Noord- en Midden-Limburg) en Scott Dautzenberg (Chef basisteam Roermond) gesproken over de uitdagingen die de politie treft in Limburg en hoe de politiek kan helpen om de situatie te verbeteren.
Zo heeft Limburg 350 kilometer aan buitengrens. Die buitengrens maakt grensoverschrijdende criminaliteit een stuk makkelijker, maar de opsporing een stuk moeilijker. De Nederlandse politie heeft namelijk geen bevoegdheden meer op moment dat een verdachte de grens over is.
Dat toont ook gelijk een deel van de uitdaging die de politie hier heeft. Het is niet mogelijk om de hele dag op een vaakbezochte plek te zijn, omdat de capaciteit daar te klein voor is. De politie is er om waakzaam en dienstbaar te zijn voor iedereen; dat betekent dat agenten naar meldingen op velerlei plekken gestuurd kunnen worden.
In de woorden van Scott Dautzenberg: “Het is niet mogelijk om een badmeester alleen naast het zwembad te zetten voor de vijf minuten dat iemand hulp nodig heeft. De badmeester moet de hele dag naast het zwembad staan, voor het geval er een noodsituatie ontstaat. Zo ook kan de politie niet alleen op bepaalde momenten bezetting hebben op verschillende plekken door Limburg heen. Je moet altijd overal bezetting hebben.”
De 3.000 agenten die zich in en voor Limburg inzetten, hebben veel werk met veel uitdagingen. Ze zijn dag en nacht beschikbaar en doen zoveel meer werk dan dat wat wij zien. Dat verdient politieke steun en waardering. ChristenUnie Limburg pleit dan ook voor een open blik op het veiligheidsdebat.
Op welke manier kunnen wij die politiemannen, -vrouwen en -mensen steunen, zoals zij ons steunen? Op welke manier kunnen wij ervoor zorgen dat het politiewerk uitvoerbaar is en blijft? Wellicht vergt dat meer geld, wellicht vergt het meer mensen, maar het vergt sowieso contact met – en inspraak van – hen die in het veld staan. Het vergt een overheid die de signalen van de werkvloer oppikt en daar vervolgens ook wat mee doet. Het vergt een luisterend oor, een welwillend hart en bovenal ruimte voor elkaar.
